به شیرینی و تلخی رخوت.

یه کمد هست توی یکی از اتاق‌ها که مامان وسایلم رو چیده توش که بیشتر احساس کنم اینجا خونه‌ی منم هست. این کمد جلوی تخته. هر روز صبح که از خواب پا می‌شم با خودم فکر می‌کنم مامان و بابا قراره با این فضای خالی‌ای که بعد از رفتنم اینجا می‌مونه چجوری کنار بیان؟ می‌ترسم جا براشون اضافه بیاد. زیادی خالی باشه. صدای هوا رو که رد می‌شه بشنون.